OTWARCIE NOWEGO TORU WYŚCIGOWEGO NA MANAAN.

Od czasu odkrycia bacty, Manaan gwałtownie zaczęło tracić na znaczeniu w Galaktyce ? kolto, główny towar eksportowy planety stał się jedynie symbolem archaicznej medycyny, a nie wartościowym lekarstwem. Po wielu stuleciach ten wodny świat znów może się stać centrum zainteresowania galaktyki, tym razem jednak ze względu na, pachnący jeszcze nowością, tor wyścigowy podracerów. Przypomnijmy, że sport ten, zabroniony w czasach panowania Imperium Galaktycznego, w ciągu ostatnich lat zyskał nie tylko na legalności, ale przede wszystkim ? popularności. Szacuje się, że już co szósty obywatel Nowej Republiki regularnie ogląda wyścigi Ligi Międzyplanetarnej, w której biorą udział najlepsi piloci galaktyki.

Na uroczystość otwarcia przybyło łącznie ponad cztery miliony gości ? dokładnie tyle, ile pomieścić mogą olbrzymie trybuny na torze. Zaczęło się oczywiście od przemówień władz planety oraz Kanclerza Senatu, Drahrega Redersha, który wiedząc już o tragedii na Muunilinst, poprosił wszystkich zgromadzonych o uczczenie pamięci ofiar minutą ciszy. Chyba każdy, kto w tej chwili znajdował się na torze poczuł na plecach gęsią skórkę, bądź jej odpowiednik (w zależności od rasy), a niejednemu zakręciła się łza w oku czy dziwna siła ścisnęła gardło, bo niemożliwym wydaje się, by w miejscu, gdzie znajduje się tyle żywych istot, nagle zapanowała całkowita, niczym nie zmącona cisza. Żadne oficjalne kondolencje nie wyrażą tego, co wyrazili obywatele Nowej Republiki w tej chwili ? ?Jesteśmy z wami?, mówili ? milcząc.

Po przemówieniach i oddaniu hołdu poległym w zamachu w sercu Imperium, nadszedł czas na przecięcie wstęgi. Co ciekawe, wiernie odtworzono tej starożytny zwyczaj i do tego celu użyto prawdziwego kawałka materiału i najzwyklejszych nożyc wymagających użycia siły mięśni palców. Wstęgę przecięli przedstawiciel władz Manaan, dyrektor obiektu, kanclerz Redersh, a także, co było wielką niespodzianką, Ku?ubic Robertson, żywa legenda wszystkich torów wyścigowych Nowej Republiki. Pragnąłbym tutaj zauważyć, że ten ostatni, choć wycieńczony chorobą, wyglądał na szczęśliwego.

Kiedy część oficjalna dobiegła końca, występ dał zespół baletowy z Coruscant, a ponad dwustu tancerzy kilku ras dosłownie oczarowało wszystkich swoim fantastycznym układem. Czegoś takiego nie widzieliśmy od wielu lat! Kilka milionów ludzi nagrodziło artystów oklaskami na stojąco, głośno domagając się bisu. Niestety, na powtórki nie było czasu, bo na scenie pojawił się już zespół King, który swoim energetycznym występem rozpalił publiczność do czerwoności. Na koniec koncertu lider kapeli zapowiedział, że ostatnią piosenkę dedykują wszystkim ofiarom zamachu na Muunilinst, a następnie wraz z kolegami wykonał chwytającą za serce balladę ?When Is Time To Leave?.

Gdy wreszcie przebrzmiało echo aplauzu dla, najpopularniejszego ostatnimi czasy, zespołu muzycznego prowadzący uroczystość zapowiedzieli najważniejszy punkt programu ? wyścig inauguracyjny. Wszyscy spodziewali się, że udział w nim wezmą obecni zawodnicy pierwszej ligi, ale nazwiska, jakie usłyszeliśmy dosłownie wmurowały nas w ziemię. Z całej galaktyki ściągnięto legendy tego sportu, które już dawno zakończyły karierę! Ody Mandrell, Wran Jezebel, Mawhonic, Wasser Barer czy Stevie ?Crazy? Hun, pomimo swoich lat, zgodzili się wziąć udział w zawodach. Po wyczytaniu tych nazwisk jednego bym się nie spodziewał ? że po takim czasie od zakończenia kariery potrafią jeszcze dać czadu pokazując ?młodym? gdzie ich miejsce. Ten wyścig dosłownie zapierał dech w piersiach ? do końca nie było wiadomo kto go wygra, a te pięć okrążeń przy prędkościach przekraczających niemal 1000 km/h zapadło w pamięć każdemu fanowi sportu. Ostatecznie pierwszy na metę dojechał Stevie ?Crazy? Hun, czego można było się spodziewać, jako że zakończył swoją karierę stosunkowo niedawno.

Po wyścigu na scenie, po raz ostatni, pojawił się zespół King i zagrał jeszcze trzy utwory na pożegnanie ? w tym jeden dotychczas nie publikowany, napisany specjalnie z okazji otwarcia toru na Manaan. Jak wspaniała by nie była ? impreza dobiegła końca i trzeba było, wraz z czteromilionowym tłumem wrócić do domu. Spodziewałem się, że zajmie mi to co najmniej godzinę, ale ku mojemu zdziwieniu, piętnaście minut później byłem już na zewnątrz. Obiekt ma dziesiątki wyjść tak rozlokowanych, by tłum mógł bez problemu opuścić to miejsce. Olbrzymi plus dla architektów.

Po powrocie do hotelowego pokoju długo nie mogłem zasnąć, chociaż była już późna godzina nocna. Uroczystość otwarcia nowego toru na Manaan wywarła na mnie olbrzymie wrażenie i obudziła ducha prawdziwego kibica. Żałuję jedynie, że takie imprezy odbywają się niezwykle rzadko i ubolewam nad tym, że gdy my na Manaan wspaniale się bawiliśmy, poległym w zamachu terrorystycznym, możliwość taka została odebrana?

Connor Ramirez